خلاصه :

  سابقه و هدف: امروزه تولید و مصرف محصولات حاوی عوامل پروبیوتیک رو به افزایش است. یکی از حامل‌های خوراکی رایج این عوامل ماست است.پتانسیل کاهش استرپتوکوک موتانس در حفره دهان بدنبال مصرف این نوع محصولات در سال‌های اخیر موضوع بسیاری از مطالعات گردیده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک نوع ماست پروبیوتیک داخلی و مقایسه آن با ماست معمولی بر روی میزان استرپتوکوک‌های موتانس بزاق می‌باشد.

  مواد و روش‌ها: در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی متقاطع دو سوکور انجام شد، 30 دانشجوی دندانپزشکی شرکت کردند.میزان استرپتوکوک موتانس بزاق شرکت کنندگان در شروع کار و پس از طی هر سه دوره مداخله ) مصرف ماست پروبیوتیک , ماست ساده و عدم مصرف این دو محصول) و wash out در محیط mitis salivarius agar اندازه‌گیری شد. سپس داده ها با آزمون آماری kruskal wallis از نظر کمی و آزمون sign از نظر کیفی آنالیز شدند.

  یافته‌ها: در گروهی که ماست پروبیوتیک مصرف کردند میزان استرپتوکوک موتانس بزاق پس از دوره مداخله 3 هفته ای به طور قابل توجهی کاهش نشان داد (01/0 P< ) اما در گروهی که ماست معمولی مصرف کردند پس از دوره مداخله میزان استرپتوکوک موتانس بزاق نشانگر افزایش قابل توجهی از نظر آماری بود (01/0 P< ). درگروه سوم (عدم مصرف دو ماده مربوطه ) تغییر معنی داری در میزان استرپتوکک موتانس بزاق پس از طی این دوره نشان داده نشد( 9/0 P< ).

  نتیجه گیری : به نظر می رسد ماست پروبیوتیک توانایی کاهش تعداد استرپتوکوک های موتانس بزاق را دارد ولی این اثر 2 هفته پس از عدم مصرف محصول متوقف می شود.