خلاصه: سابقه و هدف: ضایعات زبان به عنوان قسمت مهمی از ضایعات مخاط دهان همواره مورد توجه می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع ضایعات زبانی دردانش آموزان مقطع دبیرستان شهر قزوین بود. مواد و روش ها: این مطالعه در سال89-1388 بصورت توصیفی- مقطعی با تکنیک معاینه و مصاحبه بر روی 2000 دانش آموزدبیرستان شهر قزوین انجام شد. معاینات با آینه دندانی، پروب ،چراغ قوه و آبسلانک با مشاهده مستقیم انجام گرفت. ضایعات زبانی( زبان شکافدار، زبان جغرافیایی، زبان مودار،انکیلوگلوسی، گلوسیت لوزی شکل میانی، میکرو وماکروگلوسی) تشخیص داده شدند.فراوانی ضایعات با احتمال 95 درصد در جمعیت مورد مطالعه ذکر شد و نقش عوامل مرتبط با آنها به وسیله آزمون آماری کای دو مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: میزان شیوع ضایعات مورد بررسی به شرح زیر بود، زبان شیاردار11/8درصد بالاترین شیوع را به خود اختصاص داد و ضایعات بعدی به ترتیب شیوع، زبان جغرافیایی 7/4 درصد، ماکروگلوسی6/2 درصد، انکیلوگلوسی 4/2 درصد، زبان مودار2 درصد، گلوسیت لوزی شکل میانی 0/8درصد و میکروگلوسی با شیوع صفر درصدبود. تعدادکل افراد دارای ضایعه زبانی 592 نفر(30/3 درصد) بودکه 54 درصدآن پسر و 46 درصد دختر بودند و از لحاظ آماری این اختلاف معنی‌دار بود (P<0/05 ). نتیجه گیری: شیوع ضایعات زبانی در بین دانش‌آموزان شهر قزوین قابل توجه می‌باشد و این ضایعات در دانش آموزان پسر فراوانی بیشتری دارد.